Numer 03/2002
Działalność Stowarzyszenia Producentów Ozdobnych Roślin Cebulowych koncentruje się na poszerzaniu wiedzy. Celowi temu służą coroczne konferencje oraz wyjazdy szkoleniowe — zagraniczne (czyt. HO 9, 10, 12/2001) i krajowe. Ostatnio takie edukacyjne wizyty w kilku gospodarstwach członków SPORC z okolic Warszawy odbyły się jesienią ubiegłego roku.
| Pędzenie i reprodukcja | ||
Ryszard Siwek z Grodziska Mazowieckiego zajmuje się pędzeniem i reprodukcją tulipanów. Większość cebul do przyspieszonej uprawy (w sumie sadzi milion sztuk) sprowadza jednak z Holandii, przy czym część z nich — przeznaczonych do wczesnego pędzenia (na Barbarę) — pochodzi z francuskich plantacji. Tulipany uzupełniane są niewielką ilością narcyzów i hiacyntów. Gospodarstwo w Grodzisku ma łączną powierzchnię 1,2 ha, z czego 4000 m2 zajmują szklarnie i tunele foliowe — ogrzewane oraz nieogrzewane. Oprócz tego, w odległości 8 kilometrów od głównej siedziby, R. Siwek posiada 20 hektarów pola, odkupionego od PGR. Ziemia tam jest II klasy, o dobrej strukturze. W polu ogrodnik ten uprawia dodatkowo mieczyki na kwiaty cięte (0,75 ha), astry oraz słoneczniki. Pod osłonami natomiast latem i jesienią produkuje, między innymi, chryzantemy, celozje, lilie. Twierdzi jednak, że nie znalazł dobrego sposobu na zagospodarowanie wolnej powierzchni pomiędzy kolejnymi sezonami pędzenia roślin cebulowych. Własne cebule, zaraz po wykopaniu, umieszcza w tunelu, na ażurowych stołach (blat zrobiony z plastikowej siatki), pod którymi znajdują się wentylatory (fot. 1). Urządzenia te włączane są na jedną dobę i dobrze podsuszają materiał przed czyszczeniem i dzieleniem.
Pędzenie odbywa się różnymi metodami. Większość cebul sadzona jest w skrzynkach, po 80 sztuk, w podłoże ziemno-torfowe i przenoszona do chłodni. Ryszard Siwek twierdzi, że cena kwiatu powinna co najmniej 3-krotnie powiększać cenę cebuli tulipana, aby przyspieszona produkcja była rentowna. Dotychczas odzyskiwał cebule pozostałe po pędzeniu i przeznaczał je do dalszej uprawy. Jednak uznał tę działalność za nieopłacalną, toteż od 2002 roku postanowił jej zaprzestać. W polu prowadzi 4–5-letni płodozmian. Przygotowując jesienią plantację pod cebulowe zużywa tonę nawozów na hektar (600–800 kg N, P, K, w proporcjach 20 : 8 : 35). Wiosną uzupełnia tę ilość saletrą amonową lub saletrzakiem — dawką wynikającą z chemicznej analizy gleby. Z reguły jest to około 600 kg nawozu na hektar. Cebule sadzi się 4-rzędową sadzarką. Po opryskaniu herbicydami plantacja okrywana jest — za pomocą rozrzutnika do obornika — żytnią słomą. Cebule wykopywane są zaadaptowaną koparką do ziemniaków, wyposażoną w gumową osłonę. | ||
