Podczas przeprowadzanych w Wielkopolsce obserwacji (w latach 2001 i 2002) zidentyfikowano tego wirusa w dwóch gospodarstwach. W 2002 roku obserwowałem nasilone występowanie chorób wirusowych pomidora w południowej Wielkopolsce i w rejonach z nią sąsiadujących, ale ich sprawcą nie był PepMV. Można więc sądzić, że przynajmniej w tych rejonach Polski wirus mozaiki pepino nie stanowi istotnego problemu.

Różnice w genomach wirusa PepMV obecnie wyizolowanych z chorych pomidorów i oryginalnego, odkrytego w psiance melonowej (Solanum muricatum) ponad 20 lat temu na terenach Chile, który porażał pomidory bezobjawowo i nie powodował strat w plonie, wynoszą kilka procent. Dodatkowo polski izolat PepMV-PL jest nieco inny od dotychczas opisanych w świecie (niemal w 99% do siebie podobnych), między innymi ma zdolność do porażania większej liczby gatunków tytoni oraz miechunki Physalis floridana.

• Nasiona należy odkażać przez 30-minutowe moczenie w roztworze 1% fosforanu trójsodowego albo w 0,5% podchlorynu sodu lub przez 2 godziny w 0,2% zawiesinie Biochikolu 020 PC. W przypadku pierwszych dwóch roztworów nasiona po zaprawieniu należy płukać w wodzie.
• Sadzonki przed posadzeniem na miejsce stałe trzeba dokładnie obserwować, a podejrzane o infekcję wirusem odizolować od zdrowych i zbadać w specjalistycznym laboratorium.
• Najprostszy sposób ograniczenia mechanicznego rozprzestrzeniania wirusa pomiędzy roślinami polega na ich opryskiwaniu odtłuszczonym mlekiem zawierającym min. 3,5% białka lub 0,1% zawiesiną Biochikolu 020 PC.
• Przy wejściu do szklarni powinno się rozkładać maty nasączone roztworem środka dezynfekcyjnego, które należy często wymieniać.
• Pracownicy powinni: nosić czystą odzież, gdyż na powierzchni ubrań wirus pozostaje infekcyjny do kilku dni oraz używać rękawiczek jednorazowych; myć ręce lub rękawiczki w środkach dezynfekcyjnych przy każdym przejściu od jednej rośliny do drugiej; w czasie pielęgnacji roślin trzeba zachować ostrożność, szczególnie w przypadku wystąpienia wirusa — często i dokładnie obserwować rośliny, a chore oraz sąsiadując z zawirusowanymi należy usunąć łącznie z podłożem, w którym rosły. W przejściach należy zabezpieczyć rośliny przed ocieraniem się o nie pracowników. Powinno się ograniczyć do minimum wpuszczanie do szklarni osób trzecich, przy zachowaniu warunków higienicznych (przejście przez matę, mycie rąk, założenie czystego, zewnętrznego odzienia).
• Nie wolno wpuszczać do szklarni zwierząt domowych.
• Nie należy przenosić narzędzi z jednej szklarni do drugiej, a jeżeli zaistnieje taka konieczność, to trzeba je poddać dezynfekcji co najmniej dwukrotnej.
• Szczególnie istotne dla ograniczania występowania wirusa jest właściwe przygotowanie obiektu do nowego nasadzenia. Należy dokładnie usunąć wszystkie stare rośliny oraz maty wełny mineralnej, na której rosły chore pomidory. Szkło lub folię i konstrukcje trzeba umyć, aby usunąć substancje organiczne osłabiające działanie środków dezynfekcyjnych. Następnie, należy cały obiekt opryskać, najlepiej dwukrotnie, środkami dezynfekcyjnymi. Można do tego celu zastosować środki tradycyjne: fosforan trójsodowy lub podchloryn sodu (roztwory odpowiednio 10% i 0,5%) oraz preparaty takie jak Desogerme Microserre, Menno Florades, Hortinet i inne. Preparaty odkażające należy stosować zgodnie z zaleceniami producenta. Dezynfekcji należy poddać także systemy nawadniające, szczególnie pracujące w obiegu zamkniętym. W tym celu należy wprowadzić roztwór środka dezynfekcyjnego (np. jeden z wyżej wymienionych) w stężeniu zalecanym przez producenta preparatu i po 24 godzinach przepłukać dokładnie system wodą. Czynność tę można powtórzyć po dwóch tygodniach.