Największymi odbiorcami soków, koncentratu i mrożonek z aronii są państwa zachodniej Europy — głównie Niemcy, kraje skandynawskie i Austria, a także Stany Zjednoczone. Również w Polsce wzrasta zainteresowanie przetworami z tego gatunku.

Aronia jest bardzo odporna na mróz. Również jej pąki kwiatowe i kwiaty na ogół nie przemarzają w czasie przymrozków wiosennych. W naszych warunkach klimatycznych można ją uprawiać na terenie całego kraju. Gatunek ten ma małe wymagania co do gleby chociaż bardzo wczesne wejście w okres produkcyjnego plonowania uzyskuje się na tych o wyższych klasach bonitacyjnych. Najlepszym stanowiskiem dla aronii są płaskowyże, przewiewne równiny oraz lekkie skłony. Nie lubi zacieniania — stąd jej bardzo dobre plony uzyskuje się na terenach otwartych, o dobrym naświetleniu. Aronia dość płytko się korzeni i dlatego krzewy można sadzić na terenach o stosunkowo wysokim poziomie wód gruntowych (0,7–0,8 m).

Aronia jest gatunkiem, który nie lubi zacienienia. Dlatego też polecam dla niej system rzędowy, przy czym rozstawa zależy od tego, czy owoce będziemy zbierać ręcznie, czy mechanicznie — kombajnem. Przy tym pierwszym sposobie wystarczy rozstawa 3 m pomiędzy rzędami i 1,5 m pomiędzy roślinami w rzędzie (około 2200 szt./ha). Na słabszych glebach możemy sadzić rośliny w rzędzie co 1 m — wówczas na hektarze będzie 3300 krzewów. Plantację przeznaczoną do kombajnowego zbioru powinniśmy posadzić w jednej z poniższych kombinacji: ● 3,5 m x 0,8 m (ok. 3570 szt./ha), ● 3,5 m x 1,0 m (ok. 2850 szt./ha), ● 4,0 m x 0,8 m (ok. 3120 szt/ha),● 4,0 m x 1,0 m (ok. 2500 szt./ha). Ponieważ aronia należy do gatunków światłolubnych, rzędy powinny mieć kierunek północ- południe lub zbliżony. Gdy jednak konfiguracja terenu wymusza inne rozwiązanie, musimy przewidzieć największą rozstawę (2500 szt./ha). Na małych plantacjach można sadzić krzewy ręcznie. Przy nasadzeniach towarowych znacznie taniej będzie wykorzystać sadzarkę używaną przez szkółkarzy do sadzenia podkładek. Krzewy sadzi się o 2–3 cm głębiej niż rosły w szkółce.

Kwatery dużych plantacji nie powinny przekraczać 10 hektarów, a długość rzędów w kwaterze 250–300 m. Pozwala to na oszczędności w pracy maszyn — unika się zwłaszcza pustych przejazdów kombajnu do zbioru owoców. Jeśli pole jest znacznie dłuższe, niż tu zalecane, należy co 250 m pozostawić 6–8-metrowy pas do manewrowania maszynami i rozładunku zebranych owoców. Również na końcach rzędów należy pozostawić 6–8 m na uwrocia.

Gdy bierze się pod uwagę ekologiczne aspekty produkcji owoców aronii, zamiast używać herbicydów można plantację ściółkować korą lub trocinami — warstwa ściółki powinna mieć grubość 15–20 cm. Nieliczne chwasty, jakie spod niej wyrosną można punktowo niszczyć herbicydami — małym opryskiwaczem z osłoną na dyszy. W uprawie tego gatunku wykorzystujemy herbicydy, polecane dla porzeczki czarnej, czerwonej i agrestu. Szczegółowe informacje na ten temat są zamieszczane w Programie Ochrony Roślin Sadowniczych (patrz „Hasło Ogrodnicze” 1/2003).

Po posadzeniu krzewy silne — o bardzo dobrym systemie korzeniowym i wielu pędach —możemy zostawić niecięte, ewentualnie skracamy ich pędy o 1/3 długości. Słabszym, a zwłaszcza mającym niezbyt rozrośnięty system korzeniowy oraz 1–3 pędów należy bezwzględnie skrócić je o połowę. Pozwala to na osiągnięcie plonu produkcyjnego w 2., 3. roku po posadzeniu. Podobnie powinniśmy ciąć krzewy na plantacjach posadzonych na słabych, piaszczystych glebach. W ten sposób ułatwiamy krzewom silniejszy wzrost i rozwój.

Najbardziej produktywne są pędy w wieku od 2–6 lat — pochodzi z nich 70–80% plonu. Tnąc i formując krzewy należy zostawiać tylko takie właśnie wycinając najsłabsze, a zostawiając silne, długości co najmniej 30–50 cm. Wycinamy również starsze niż sześcioletnie. Aronia jest gatunkiem bardzo odpornym na niską temperaturę i dlatego bez obaw możemy przeprowadzać cięcie przez cały okres od zakończenia zbiorów do początków kwietnia. Przy cięciu musimy uwzględnić możliwości kombajnu — może on zbierać owoce z krzewów mających do 2 metrów wysokości. Na plantacjach przeznaczonych do mechanicznego zbioru — dla jego ułatwienia — pozostawia się pędy wyrastające w kierunku międzyrzędzi, zaś usuwa nadmierną liczbę tych, które zagęszczają rząd.