Numer 09/2003
Wynajmowanie pokoi gościnnych w domach na terenach wiejskich jest w krajach europejskich objęte odniennymi przepisami niż inne usługi hotelarskie.
W państwach tych, podobnie jak w Polsce, nie ma także obowiązku kategoryzacji kwater. Rosnące wymagania turystów i konieczność sprostania konkurencji sprawia jednak, że większość gospodarstw agroturystycznych poddaje się dobrowolnej kategoryzacji, mimo związanych z tym kosztów. Operacja ta niesie bowiem wymierne korzyści. Przyznanie gospodarstwu odpowiedniej kategorii umożliwia uzyskanie wyższych cen.
W państwach tych, podobnie jak w Polsce, nie ma także obowiązku kategoryzacji kwater. Rosnące wymagania turystów i konieczność sprostania konkurencji sprawia jednak, że większość gospodarstw agroturystycznych poddaje się dobrowolnej kategoryzacji, mimo związanych z tym kosztów. Operacja ta niesie bowiem wymierne korzyści. Przyznanie gospodarstwu odpowiedniej kategorii umożliwia uzyskanie wyższych cen.
Kontroli stanu kwater dokonują przeważnie organizacje zrzeszające właścicieli kwater, które jednocześnie dbają o promocję usług świadczonych przez swoich członków. W Polsce system kategoryzacji znajduje się na razie w powijakach. Jeśli jednak i w tej dziedzinie chcemy zaistnieć na europejskim rynku turystycznym, musimy zadbać i o to. Polska Federacja Turystyki Wiejskiej "Gospodarstwa Gościnne" opracowała system przyznawania kategorii, w którym — w zależności od wyposażenia kwatery — można uzyskać kategorie "standard" lub wyższe, oznaczone jednym, dwoma lub trzema słoneczkami. Punktowane są także dodatkowe usługi, jak atrakcje dla gości lub opracowanie specjalnego programu dla turystów o określonych zainteresowaniach.
Nie ma jednak nawet co marzyć o uzyskaniu kategorii bez spełnienia podstawowych warunków. Tak więc pokoje gościnne nie mogą znajdować się w suterenie lub w piwnicy, wskazane jest natomiast, aby miały oddzielne wejście. Powierzchnia pokoju nie może być mniejsza niż 4 m2 na osobę, powinien on być dobrze oświetlony, a temperatura w sezonie jesienno-zimowym nie powinna spadać poniżej 18°C. Łóżka muszą być wyposażone w wygodne materace oraz pościel. W pokoju powinny być fotele, sofy, stół i krzesła. Całość umeblowania należy utrzymać w jednej kolorystyce i stylu, najlepiej nawiązującym do miejscowego folkloru oraz tradycji. Łazienka przynajmniej jedna na 8–10 osób musi być wyposażona w umywalkę z ciepłą i zimną wodą, WC, wannę z prysznicem lub natrysk, lustro nad umywalką, wieszaki oraz gniazdko elektryczne. Gospodarz powinien umożliwić gościom korzystanie bez ograniczeń z urządzeń wodno-kanalizacyjnych, co najmniej raz dziennie sprzątać pokoje i zapewnić czystą oraz wyprasowaną pościel. Jeśli nie oferuje się wyżywienia, należy oddać do dyspozycji gości dobrze i funkcjonalnie wyposażoną kuchnię. Powinna ona mieć minimum 4 m2 i być wyposażona w kuchenkę elektryczną lub gazową, lodówkę z zamrażalnikiem, zlewozmywak oraz wszystkie akcesoria do gotowania. Gospodarz powinien zadbać o to, by posiłki można było spożywać na zewnątrz domu — na przykład na tarasie, pod parasolem, pod drzewami. W gospodarstwie agroturystycznym nie powinno zabraknąć miejsca na czynny wypoczynek i na ognisko. Małym dzieciom można przygotować piaskownicę i huśtawki.
Ważne jest również otoczenie. Zacząć należy już od drogi dojazdowej, która powinna być wyraźnie oznakowana. Gospodarze powinni zadbać o ustawienie mebli ogrodowych, zdobyć wiedzę i materiały na temat atrakcji turystycznych okolicy, zaplanować dodatkowe zajęcia, na przykład wycieczki konne, rowerowe czy przejażdżki łódką.
Warunki, jakie muszą spełniać pokoje gościnne określonej kategorii, informacje, w jaki sposób starać się o jej przyznanie, oraz koszty, które trzeba ponieść (są one o 150% wyższe dla osób nienależących do stowarzyszeń, które są członkami PFTW "GG") można znaleźć na stronie internetowej Polskiej Federacji Turystyki Wiejskiej "Gospodarstwa Gościnne" — www.agroturystyka.pl.