Dobór odpowiedniej odmiany jest czynnikiem, który w istotny sposób wpływa na wielkość i jakość uzyskanego plonu. W uprawie pietruszki korzeniowej ma to szczególne znaczenie, ponieważ odmiany różnią się, oprócz plenności, również skłonnością do tworzenia korzeni rozwidlonych czy podatnością na choroby. Korzenie poszczególnych odmian charakteryzują się różną długością, kształtem i barwą. Niektóre cechy odmianowe mogą być jednak modyfikowane przez warunki środowis­kowe. Zatem na innym stanowisku, przy innym przebiegu pogody, charakterystyki poszczególnych odmian mogą się nieco różnić. Poniżej przedstawiono obserwacje dotyczące wybranych odmian pietruszki, poczynione w trakcie badań prowadzonych w latach 2001–2004 w Katedrze Warzywnictwa i Roślin Leczniczych Akademii Rolniczej w Lublinie.

Plon pietruszki korzeniowej (ogółem), dla większości odmian średni z lat 2001–2004,
dla odmian Kaśka i Aroma — z 2004 r.

Alba

Należy do odmian plonujących na średnim poziomie, ale jej plony były stabilne. Udział plonu handlowego w plonie ogółem był najczęściej wysoki. Korzenie tej odmiany były w najmniejszym stopniu porażane przez czynniki chorobotwórcze. Podatność korzeni na rozwidlanie — znacznie poniżej średniej dla badanych odmian. Roś­liny wykazują stosunkowo intensywny wzrost wiosną. Odmiana ta może być zatem przydatna do uprawy na zbiór pęczkowy. Korzenie jasne, kształtne, choć z niewielką tendencją do nierównomiernego zwężania się ku dołowi. Liście dłuższe, a masa rozety liściowej większa od średniej.

Aroma

Odmiana ta była badana tylko w jednym roku. Wielkość plonu na średnim poziomie, natomiast udział plonu handlowego w plonie ogółem wysoki. Korzenie (fot. 1) ładne, kształtne, równo zwężające się ku dołowi. Lekko kremowa skórka. Masa rozety liściowej duża, liście stosunkowo długie.

Fot. 1. Aroma

Cukrowa

Wielkość plonu najczęściej powyżej średniej. Plon dob­rej jakości, ale w gorszych warunkach wzrostu, przy zbyt wysokiej wilgotności następowało znaczne pogorszenie jego jakości. Korzenie tej odmiany przyrastają na wiosnę stosunkowo szybko. Są jasne, kształtne, choć silniej zwężają się ku dołowi niż u pozostałych odmian. Rozeta liściowa raczej duża, choć liście średniej długości.

Eagle

Odmiana plonowała na średnim poziomie. Przy optymalnym zagęszczeniu i w sprzyjających warunkach daje plon bardzo dobrej jakości. Charakteryzowała się bardzo wyrównanymi korzeniami. Średnia długość korzeni u tej odmiany zmieniała się tylko nieznacznie w poszczególnych latach. Korzenie gładkie, delikatnie zwężające się ku dołowi (fot. 2),
z niewielką tendencją do szybszego zwężania się, jasne. Odmiana ta charakteryzowała się najmniejszym udziałem korzeni rozwidlonych w zebranym plonie. Rozeta liściowa o małej masie, ale liście średniej długości.

Fot. 2. Eagle

Fakir

Plon ogółem poniżej średniej dla odmian. W mniej sprzyjających warunkach udział korzeni z objawami chorobowymi był stosunkowo duży. Korzenie jasne, raczej gładkie, silnie zwężające się ku dołowi. Odmiana tworzyła niezbyt duże korzenie i stosunkowo małą rozetę liściową.

Halblange Berlińska PNE

Odmiana stosunkowo plenna, raczej wierna w plonowaniu — wahania wielkości plonu w poszczególnych latach były mniejsze niż średnia dla badanych odmian. Stosunkowo dużą część plonu stanowiły jednak korzenie rozwidlone, ponadto udział korzeni z objawami chorobowymi w zebranym plonie był stosunkowo duży. Korzenie jasne, kształtne. Roś­-
liny tej odmiany tworzyły jedne z dłuższych korzeni spichrzowych.

Halblange Brandenburska

Odmiana ta plonowała na średnim poziomie. Udział korzeni rozwidlonych był najczęściej większy, a chorych mniejszy niż wynosiła średnia dla badanych odmian. Korzenie (fot. 3) jasne, kształtne choć nie wszystkie równomiernie zwężają się ku dołowi, raczej gładkie, charakteryzowała się największą średnią masą w doświadczeniu.

Fot. 3. Halblange Brandenburska

Hamburska

Udział korzeni z objawami chorobowymi był powyżej średniej. Korzenie jasne, kształtne. Masa rozety liś­ciowej średnia, liście stosunkowo krótkie.

Kaśka

Odmiana ta znajdowała się w doświadczeniach tylko przez rok. Charakteryzowała się dość wysokim plonem, znacznie przekraczającym średnią dla odmian, i dobrą jakością uzyskanego plonu. Skórka lekko kremowa. Korzeń kształtny, równomiernie zwężający się ku dołowi. Masa rozety liściowej i długość liści większa od średniej.

Kinga

Jedna z najlepiej plonujących odmian. Udział plonu handlowego w plonie ogółem powyżej średniej. Korzenie (fot. 4) dłuższe od średniej dla badanych odmian, jasne, kształtne i gładkie, z lekką tendencją do silnego zwężania się. Udział korzeni z objawami chorobowymi mały. Masa rozety liściowej i długość liści na średnim poziomie.

Fot. 4. Kinga

Lenka

Wielkość plonu zbliżona do średniej dla odmian. Udział korzeni chorych i rozwidlonych na średnim poziomie. Korzenie długie, jasne, raczej gładkie, kształtne, z lekką tendencją do silnego zwężania się. Masa rozety liściowej i długość liści na średnim poziomie.

Ołomuńcka

Udział plonu handlowego w plonie ogółem na średnim poziomie. W doświadczeniu udział korzeni z objawami chorobowymi i rozwidlonych był stosunkowo mały. Korzenie jasne, kształtne, gładkie, równo zwężające się ku dołowi. Masa rozety liściowej duża, liście stosunkowo długie.

Omega

Wielkość plonu najczęściej na średnim poziomie. Udział plonu handlowego w plonie ogółem wysoki. Skłonność do tworzeni korzeni rozwidlonych poniżej średniej. Korzenie duże, jasne, skórka gładka. Odmiana tworzy duże, ale krępe rozety liściowe.

Vistula

Jedna z lepiej plonujących odmian. W każdym roku badań u tej odmiany uzyskiwano plony powyżej średniej. Udział plonu handlowego w plonie ogółem na średnim pozio­mie. Przy mniejszym zagęszczeniu wykazuje jednak większą skłonność do tworzenia korzeni rozwidlonych. Korzenie stosunkowo duże i długie, gładkie, równomiernie zwężające się. Odmiana tworzy duże rozety liściowe.