Fot. 1. Helichrysum petiolare 'Blue Green Leaved' (= 'Silver') — najpopularniejsze w asortymencie kocanek o ozdobnych liściach

Gatunki i odmiany

Od kilku lat kocanki włochate oferowane są w trzech odmianach:

• 'Bicolour Yellow Green Leaved' (= 'Rondello') — o zielono-żółtych liściach (fot. 2);
• 'Blue Green Leaved' (= 'Silver') — o niebieskawych liś­ciach;
• 'Golden Leaved' — o żółtych liściach i zwartym pokroju.

Fot. 2. Kocanki włochate 'Bicolor Yellow Green Leaved' (= 'Rondello')

Pędy wymienionych odmian w różnym stopniu pokładają się lub przewieszają. Różna jest też siła wzrostu tych roślin. W katalogach firm oferujących sadzonki kocanek włochatych jako najsilniej rosnącą wymienia się odmianę 'Blue Green Leaved', a najsłabiej — 'Golden Leaved'.

Interesujące są też silnie rosnące kocanki drobnolistne (H. petiolare subsp. microphyllum) o płożących, przewieszających się lub lekko wzniesionych pędach z drobnymi, okrągłymi i szaroniebieskimi liśćmi (fot. 3). Oferowane są dwie odmiany tych kocanek:

• 'Silver'— silnie rosnąca, o pędach przewieszających się;
• Lining Silver 'Helisctis' — podobna do 'Silver', ale o wzniesionych pędach.

Fot. 3. Kocanki drobnolistne

Najrzadziej uprawia się kocanki włoskie (H. italicum) o zwartym i krzaczastym pokroju oraz wzniesionych pędach z wąskimi srebrnobiałymi liśćmi zawierającymi olejki eteryczne o zapachu curry.

Zastosowanie

Z uwagi na sposób wzrostu najlepiej sadzić kocanki włochate i kocanki drobnolistne 'Silver' do wiszących pojemników. Na rabaty nadają się wszystkie wymienione odmiany kocanek, zwłaszcza jako rośliny okrywowe lub stanowiące tło dla roślin o żywych barwach kwiatów (fiolet, czerwień). Odmiany o srebrnych liściach poleca się do tworzenia tak zwanych nocnych ogrodów (w których sadzi się rośliny o liściach lub kwiatach widocznych w ciemności) w towarzystwie, na przykład, jasnoty plamistej (Lamium maculatum) 'White Nancy' lub 'Beacon Silver', czyśca wełnistego (Stachys byzantina), szałwii srebrzystej (Salvia argentea), przetacznika ogrodowego (Veronica spicata subsp. incana), rogownicy kutnerowatej (Cerastium tomentosum), santoliny cyprysikowatej (Santolina chamaecyparissus) czy wrotycza krwawnikowatego (Tanacetum ptarmiciflorum) 'Silver Feather'.

Uprawa

Dzięki intensywnemu wzrostowi, kocanki są ozdobne już w pierwszym roku uprawy. Gdy zaczyna się ich produkcję w ogrzewanej szklarni lub tunelu od sadzenia ukorzenionych sadzonek, można to robić w połowie lutego, w marcu lub nawet na początku kwietnia. Jeśli jednak chce się uzyskać większe rośliny (sadzone pojedynczo do doniczek o średnicy 10–12 cm), uprawę należy rozpocząć wcześniej. Na metrze kwadratowym można wyprodukować 30–40 roślin w doniczkach o średnicy 12 cm. W późniejszych terminach do uprawy pojedynczych roś­lin nadają się mniejsze doniczki — o średnicy 8–9 cm. Rośliny są gotowe do sprzedaży od końca kwietnia do końca maja.

Podłoże powinno być lekkie, przepuszczalne i umiarkowanie wilgotne, o pH 5–6. W latach 2002–2004 w Katedrze Roślin Ozdobnych AR w Poznaniu przeprowadzono doświadczenia, w których badano wpływ podłoży — substratu torfowego i substratu kokosowego Ceres — na wzrost młodych roślin trzech gatunków bylin, między innymi, kocanek drobnolistnych 'Silver' i kocanek włochatych 'Blue Green Leaved'. Okazało się, że rośliny obu gatunków lepiej rosną, wytwarzają dłuższe pędy główne i więcej dłuższych pędów bocznych, gdy uprawiane są w substracie kokosowym. Największe różnice na korzyść tego podłoża uzyskano u kocanek włochatych 'Blue Green Leaved'.

Kocanki nie mają zbyt dużych wymagań pokarmowych. Odpowiednie dla tych roślin są nawozy o spowolnionym działaniu (3–4-miesięczne), a w razie potrzeby, po miesiącu uprawy można dodatkowo zasilać rośliny roztworami nawozów (stężenie 0,1% co 7 dni) przeznaczonych do nawożenia pogłównego. Początkową temperaturę uprawy, 18°C, obniża się do 14–16°C po pierwszym uszczykiwaniu pędów, czyli po upływie 2–3 tygodni od posadzenia ukorzenionych sadzonek do doniczek. Kocanki uprawiane we wcześniejszych terminach uszczykuje się 2 lub 3 razy (potem hartuje w temperaturze 12°C), a w późniejszych terminach nie wykonuje się tego zabiegu i roślin się nie hartuje.

Kocanki wymagają regularnego, ale zarazem umiarkowanego podlewania. Podczas nawadniania nie należy moczyć pędów i liści, by nie powodować ich gnicia. Roś­liny te są odporne na choroby, jedynie przy zbyt dużej wilgotności powietrza lub podłoża są porażane przez szarą pleśń i mączniaki. Szkodniki, które mogą żerować na kocankach, to głównie mączlik szklarniowy, nicienie i mszyce.