Poziom produkcji róż w norweskim warzywniczo-kwiaciarskim gospodarstwie Hafskjold Gartneri nie jest zbyt wysoki, ale jej technologia zasługuje na uwagę. Rośliny uprawia się w matach wełny mineralnej, które są układane pojedynczo w poprzek linii stołów, zamontowanych na konstrukcji z rur grzewczych i zestawionych ściśle obok siebie. Każda linia jest wyposażona w mechanizm do przesuwania stołów w lewą lub prawą stronę, które następuje w okresach zbioru kwiatów lub podczas zabiegów pielęgnacyjnych (fot.). Taki system uprawy pozwala na maksymalne wykorzystanie powierzchni uprawowej szklarni, bez konieczności pozostawiania szerokich ścieżek roboczych.

Róże na stołach z mechanizmem umożliwiającym przesuwanie całej ich linii

W produkcji znajduje się około 90 odmian róż. Mniej więcej 20% stanowią te o kwiatach czerwonych, uprawiane w szklarni chłodniejszej (18,5°C), pozostałym odmianom zapewnia się temperaturę 19,5°C. W czasie wzrostu rośliny są doświetlane asymilacyjnie światłem o natężeniu 17 000 luksów (w okresie jesienno-zimowym lampy są włączone przez całą dobę) oraz dokarmiane dwutlenkiem węgla o stężeniu 900 ppm. Ochrona przed szkodnikami, głównie przed przędziorkiem, jest chemiczna: dwu-, trzykrotnie w miesiącu opryskuje się plantację mieszaniną preparatów Vertimec 018 EC i Nissorun 050 EC. Aby zapobiec występowaniu mączniaka prawdziwego, odparowuje się siarkę w sulfulatorach przez 8 godzin dziennie. W okresach silnej inwazji grzyba Sphaerotheca pannosa var. rosae, powodującego tę chorobę, opryskuje się rośliny fungicydem.

Kwiaty zbiera się każdego dnia, sortuje się je na dwie klasy długości: w pierwszej pędy są 60-centymetrowe (pęczki po 20 sztuk), natomiast w drugiej — 30–50-cm (po 10 sztuk). Kwiaty po zbiorze przetrzymywane są w chłodni w temperaturze 3–4°C. W Hafskjold Gartneri tygodniowo sprzedaje się ich około 30–35 tysięcy.