Ogórki uprawiane były w kilku wariantach — z nawadnianiem lub bez, ściółkowane czarną folią lub włókniną oraz nawożone różnymi kombinacjami nawozów dolistnych Agroleaf. Przed wysiewem nasion na poletkach rozłożona została maszynowo czarna folia lub włóknina, równocześnie pod nią ułożono węże typu T-Tape. Ogórki wysiewano dopiero 5 dni później, gdy gleba już była ogrzana. Po wysiewie uprawa została przykryta białą włókniną P19. W trakcie wzrostu rośliny były kilkakrotnie nawożone dolistnie: za pierwszym razem — gdy zaczynały kwitnąć — podano Agroleaf fosforowy (15+52+5), a po upływie 10 dni — Agroleaf Total (20+20+20), od początku owocowania nawożono Agrolefem potasowym (15+10+31) przemiennie z saletrą wapniową, co 7–10 dni. Za każdym razem rośliny były opryskiwane 1% roztworem (4 kg/400 l wody/1 ha). Nawożenie dolistne łączono z zabiegami ochrony roślin. Ogórki dokarmiane dolistnie w czasie lipcowych upałów cechowały się znacznie lepszym wigorem niż rośliny kontrolne, nie zrzucały zawiązków i tworzyły bardziej wyrównane i kształtne owoce.

Firma Spójnia HiNO przedstawiła nowe odmiany ogórków polowych. Bardzo wczesny i plenny jest Orzeł F₁ o wysokiej odporności na mączniaka rzekomego. Tworzy owoce z grubymi brodawkami, niemające tendencji do przerastania. Pokerno F₁ (fot. 1) to ogórek grubobrodawkowy, o błyszczącej skórce, przydatny do kwaszenia lub konserwowania. Poznański F₁ o liściach podobnych do liści ogórków szklarniowych, polecany jest, między innymi, do uprawy polowej, sprawdza się także w tunelach.

Fot. 1. Bogusław Zgarda — przedstawiciel firmy Spójnia HiNO prezentuje odmianę Pokerno F₁

Firma ta wdraża również do upraw polowych odmiany partenokarpne, jak na przykład Lazuryt F₁, czy nowy, będący jeszcze w badaniach NOE 1030F₁ (Bursztyn F₁), który jest tolerancyjny wobec niskiej temperatury i mączniaka rzekomego. Plonowanie rozpoczyna po 60–65 dniach od wysiewu, jest bardzo plenny, tworzy po 2 zawiązki w międzywęźlu (fot. 2), gdy rośliny są nawadniane i intensywnie nawożone, możliwe jest uzyskanie plonu 80–100 ton/ha. Owoce z grubymi brodawkami przydatne są do konserwowania lub kwaszenia.

Fot. 2. Bursztyn F₁ tworzy nawet po dwa zawiązki w międzywęźlu

Firma PlantiCo Gołębiew w hodowli ogórków skoncentrowała się na uzyskaniu odporności na warunki stresowe oraz na choroby. Uzyskane odmiany cechuje zwiększona odporność na mączniaka prawdziwego i rzekomego, kanciastą plamistość i parcha dyniowatych, co pozwala na znaczne zmniejszenie nakładów na zabezpieczenie roślin przed patogenami. Tymon F₁ to odmiana wczesna tworząca kształtne, grubobrodawkowe owoce o stosunku długości do szerokości 2,8 : 1, niemające tendencji do żółknięcia. Prymus F₁ jest odmianą typowo konserwową o owocach z grubymi brodawkami, kształtnych, z lekko zaznaczonymi bruzdami (fot. 3). Jest wczesny i bardzo plenny. Podobną wczesnością i plennością charakteryzuje się Maksimus F₁ — również grubobrodawkowy, o dużym udziale w plonie ogólnym owoców nadających się do konserwowania. Ma owoce długości 9–12 cm, o stosunku długości do szerokości 2,6 : 1, wolne od goryczy. Do odmian drobnobrodawkowych należy Marcel F₁ o owocach z delikatną skórką, stanowiących dobry materiał do konserwowania. Ma przewagę kwiatów żeńskich, rośliny wykazują średni wigor i dają wysoki plon.

Fot. 3. Owoce odmiany Prymus F₁

Oprócz tradycyjnej uprawy ogórka, można było zobaczyć, jak wygląda popularny na Węgrzech, system szpalerowej uprawy ogórków przy siatce (fot. 4). Wymaga on większych nakładów i jest bardziej pracochłonny niż tradycyjna uprawa, stwarza jednak roślinom lepsze warunki wzrostu i są one w mniejszym stopniu narażone na choroby. System taki mógłby być dobrym rozwiązaniem w uprawach ekologicznych, w których są ograniczone możliwości walki z chorobami.

Fot. 4. Szpalerowa uprawa ogórków polowych