• 12-636-18-51
  • wydawnictwo@plantpress.pl
ogrodinfo.pl
sad24.pl
warzywa.pl
Numer 02/2006

O UPRAWIE POINSECJI

Poniżej prezentujemy wskazówki uprawowe, jakie przekazał Jack Williams, specjalista z amerykańskiej firmy P. Ecke, podczas seminarium poświęconego poinsecjom, które odbyło się w Plantpolu-Zaborze. (red.)

Łamliwość pędów

J. Williams poświęcił jej szczególną uwagę. Podkreślał, że może być ograniczona m.in. przez odpowiednie uszczykiwanie. Zalecał tak zwane miękkie uszczykiwanie, polegające na usunięciu pąka szczytowego i tylko fragmentu łodygi z rozwijającymi się młodymi liśćmi. Odcina się także 2 lub 3 pozostałe na roślinie w pełni wykształcone liście, by nie cieniowały pąków kątowych. Zabieg ten powinno się wykonać zaraz po przekorzenieniu się bryłki korzeniowej, czyli najczęściej 10–14 dni po posadzeniu roślin do doniczek. Jeżeli rośliny będą pozostawały nieprzycięte dłużej niż 2 tygodnie, wzmocni się dominacja wierzchołkowa i boczne pędy nie będą wyrównane.

Prelegent przestrzegał, by obniżanie temperatury latem w szklarniach lub tunelach nie odbywało się kosztem świat­ła (cieniowanie). Poinsecja wymaga bowiem co najmniej 15 tys. luksów, przy czym, trudne do uzyskania w naszych warunkach optimum, wynosi — według zaleceń firmy Ecke — aż 40 tys. luksów. Niedobór świat­ła powoduje wydłużanie się międzywęźli, łamliwość pędów, opóźnienie wybarwiania się przykwiatków.

Ograniczanie wzrostu oraz regulacja pokroju

J. Williams zalecił traktowanie roślin retardantem kilka dni przed uszczykiwaniem (podlewanie lub opryskiwanie preparatem Cycocel 750 SL*). Efektem zabiegu jest zmniejszenie dominacji wierzchołkowej i lepsze rozkrzewienie się roślin. Po aplikacji tego retardantu liście zmieniają kolor na ciemnozielony, a preparat pozostaje w roś­linie przez 7–10 dni. Gdy, po tym okresie, zaczną wyrastać młode jasnozielone liście, jest to sygnał, by pomyśleć o kolejnym zabiegu "skarlania". Wielu zagranicznych producentów poinsecji z powodzeniem wykorzystuje metodę DIF lub "cool morning" ("chłodny poranek") do ograniczenia wzrostu (dokładny opis tej metody — w HO 5/2005). Zdaniem wykładowcy, ważne jest obniżenie temperatury o 2–4°C pół godziny przed wschodem słońca. Niższą temperaturę zalecał utrzymywać przez mniej więcej 2 godziny. Podkreślił, że dzięki "chłodnemu porankowi" można ograniczyć chemiczne "skarlanie" nawet o 40%.

Prawidłowe odżywienie roślin

Podczas wieloletnich kontaktów z producentami Jack Williams zauważył, że nawożenie przysparza ogrodnikom wielu kłopotów. Radził, by koniecznie przed rozpoczęciem produkcji sprawdzić jakość wody używanej do podlewania. Uzasadniał też celowość wykonania przynajmniej raz w sezonie produkcyjnym analizy podłoża i liści uprawianych roślin, co pozwoli uniknąć przykrych niespodzianek. Choć można rozpoznać niedobory składników pokarmowych na podstawie obserwacji roślin, "leczenie" objawów niedostatecznego lub nadmiernego odżywienia jest procesem długotrwałym. Na przykład, żółknięcie starszych liści wskazuje na niedobory makroelementów (N, P, K, Mg, S). Żółte zabarwienie najmłodszych liści jest z kolei symptomem zbyt niskiego poziomu mikroelementów (B, Cu, Mn, Zn, Fe). Gdy żółkną liście w części środkowej rośliny oraz blaszka liściowa pomiędzy nerwami, występują niedobory Ca, Mg, Mo. Ciemnozielone starsze liście, a żółtawe młode wskazują na za duże zasolenie podłoża, wynikające z przenawożenia roślin. Żółknięcie liści od brzegów i pomiędzy nerwami, następnie obumieranie tkanek to znak niedożywienia poinsecji. Pojawienie się nekrozy i zasychanie liści może świadczyć o nagłym wzroście zasolenia albo o uszkodzeniu roślin przez środki ochrony czy regulatory wzrostu. Jack Williams zwrócił uwagę, że w warunkach wysokiej wilgotności powietrza i nadmiernego zasolenia podłoża obserwuje się zbrązowienia na zakończeniach nerwów liści. W takim przypadku celowe jest zwiększenie dokarmiania roślin wapniem i zmniejszenie udziału formy amonowej azotu w nawożeniu.

Specjalista z firmy Ecke przypomniał, że poszczególne odmiany poinsecji mają różne wymagania nawozowe i wodne. Barwa liści jest ważną cechą odmianową, a bywa i wskaźnikiem wymagań pokarmowych. Na przykład 'Peter Star', o jasnym ulistnieniu, ma te wymagania o 20–25% wyższe niż odmiany ciemnolistne (np. 'Freedom'). Prelegent wspomniał o, powszechnym na zachodzie Europy, sposobie ograniczania występowania szkodników i chorób. Mianowicie podłoże pod stołami, na których uprawia się rośliny, posypuje się obficie kredą (węglanem wapnia), co podnosi pH ograniczając populację larw ziemiórek, wciornastków, przędziorków, patogenów grzybowych, hamuje rozwój glonów oraz kiełkowanie nasion chwastów (patrz artykuł "U niemieckich ogrodników" — HO 5/2004). Liczebność larw ziemiórki (żerujących w szyjkach korzeniowych roślin) zmniejsza się, gdy górna warstwa podłoża w doniczce pozostaje sucha (jest to łatwe do osiągnięcia przy podlewaniu metodą podsiąkową). W zwalczaniu mączlika szklarniowego ważna jest częstotliwość opryskiwania — zaleca się zabiegi co 3, 4 dni. Opryskiwać należy wcześ­nie rano, gdyż niska temperatura powoduje mniejszą ruch­liwość (ociężałość) owadów, a w efekcie, łatwiejsze jest ich zwalczenie. W populacji tego szkodnika pojawiła się rasa "Q" odporna na imidachlopryd (Confidor 200 SL), dlatego konieczne jest przemienne stosowanie preparatów z różnych grup.

* w Polsce zarejestrowany tylko do zapobiegania wyleganiu pszenicy ozimej