Doc. dr hab. Czesław Ślusarski z Instytutu Warzywnictwa w Skierniewicach omówił możliwości odkażania podłoża w uprawach w tunelach foliowych. W uprawie papryki jest to zabieg umożliwiający ograniczenie porażenia roślin przez choroby grzybowe. W tym rejonie największe zagrożenie stwarzają grzyby z rodzajów Fusarium i Verticillium. Do chemicznego odkażania podłoża mogą być użyte środki zawierające dazomet (Basamid 97 GR, Nemazin 97 FG, optymalna ich dawka wynosi 50 g/m²) lub metam sodowy (Nemasol 510 SC), a o skuteczności zabiegu decydować będzie prawidłowe przygotowanie gleby. W uprawie papryki optymalny termin odkażania podłoża przypada po zakończeniu uprawy, około 2 tygodni po usunięciu resztek roślin (trzeba pamiętać, że fumiganty najwyższą skuteczność wykazują, gdy temperatura gleby wynosi 18–20°C, poniżej 10°C efekt takiego zabiegu może być niewielki). Gleba powinna być dobrze nawilżona (80% wilgotności względnej), w tym celu tydzień przed planowanym zabiegiem podłoże trzeba nawodnić i spulchnić. Przykrycie folią podłoża po zastosowaniu fumigantu zwiększa efektywność zabiegu. W prowadzonych przez prelegenta doświadczeniach w rejonie Radomia najwyższą skuteczność uzyskiwano przy stosowaniu fumigantów, a następnie preparatów zawierających mikroorganizmy — wykorzystywano środki zawierające grzyb Trichoderma viride, które powinno się wprowadzać po upływie 2–3 tygodni po chemicznej dezynfekcji, po dobrym przewietrzeniu gleby. Jak wynika z obserwacji prowadzonych przez doc. Cz. Ślusarskiego, plon papryki uprawianej na odkażanym podłożu był wyższy o 17–60% niż z kontrolnej uprawy w nieodkażonym podłożu. Na stanowiskach odkażonych większa była na roślinach liczba owoców, które także miały większą masę i były bardziej wyrównane.

Podczas spotkania w Potworowie informacje o odmianach papryki przekazali również przedstawiciele firm nasiennych. Robert Sekrecki doradca agrotechniczny z firmy Clause Tzier zachęcał producentów do uprawy odmiany Salomon F₁. Jej owoce są średniej wielkości, typu blok (fot. 2), mają grubą ściankę i w pełni dojrzałości intensywnie czerwoną skórkę z połyskiem. Szypułka owoców łatwo odłamuje się w czasie zbioru. Zaletą tej odmiany jest sukcesywne zawiązywanie owoców, dzięki czemu z jednej rośliny można zebrać nawet do 20 wyrośniętych papryk. Owoce po osiągnięciu pełnej dojrzałości mogą być przetrzymane na roślinach przez kilka dni i, według R. Sekreckiego, nie obniża się ich jakość.

Fot. 2. Owoce odmiany Salomon F₁

Jak powiedział Arkadiusz Sanecki przedstawiciel firmy Rijk Zwaan, jeszcze kilka lat temu odmiana Danza RZ F₁, choć obecna w ofercie, nie była popularna w uprawie, z powodu zbyt drobnych owoców. Teraz, gdy zmieniły się wymagania rynku — zwłaszcza zachodniego — Danza RZ F₁ stała się przydatna do uprawy z przeznaczeniem na eksport. Jest to wczesna odmiana o owocach w typie blok, 3- lub 4-komorowych, przebarwiających się na czerwono. Przy systematycznym zbieraniu owoców rośliny dobrze zawiązują kolejne na wyższych piętrach. Owoce tej odmiany są bardzo wyrównane, dzięki czemu w czasie sortowania niewiele jest drugiego wyboru.

Eugeniusz Sikora z firmy Solfum (przedstawiciel Zeraim Gedera, fot. 3), scharakteryzował odmiany Mega F₁ i Magma F₁. Obie są bardzo do siebie zbliżone, różnią się wczesnością — Magma F₁ jest o mniej więcej 7 dni późniejsza i ma nieco bardziej wydłużone owoce. W rejonie radomskim większe uznanie producentów zdobyła Mega F₁. Jej owoce mają średnicę 8–10 cm i masę 180–200 g, dojrzewając wybarwiają się na ciemnoczerwono. Są odporne na mikrospękania i po zbiorze długo pozostają twarde. Odmiana ta jest odporna na wirusa mozaiki tytoniu.

Fot. 3. Eugeniusz Sikora scharakteryzował odmiany papryki firmy Zeraim Gedera