Prawne zasady ochrony i racjonalnego kształtowania środowiska polegają m. in. na dążeniu do eliminowania lub ograniczania ilości wprowadzanych do powietrza zanieczyszczających substancji, które mogłyby ujemnie wpływać na zdrowie człowieka, klimat, przyrodę żywą, glebę, wodę lub spowodować inne szkody w środowisku. Przy podejmowaniu przedsięwzięć, z którymi związane jest wprowadzanie do powietrza zanieczyszczeń - a więc również eksploatacji obiektów szklarniowych - odpowiadający za to przedsiębiorcy lub jednostki organizacyjne (bez względu na to, czy prowadzą działalność gospodarczą, czy nie), a więc także ogrodnicy prowadzący działy specjalne produkcji, muszą uzyskać wydaną przez wojewodę decyzję, nakładającą między innymi obowiązek ochrony powietrza. Aby ją uzyskać, należy przedstawić szczegółową dokumentację wprowadzanych metod, technologii i środków technicznych chroniących powietrze. Dane te są przechowywane w jawnym rejestrze w urzędzie wojewódzkim. Warto dodać, że na wniosek uzasadniony szczególnymi potrzebami ochrony tajemnicy handlowej dane te mogą być utajnione. Decyzji takiej nie muszą uzyskiwać wprowadzający zanieczyszczenia powstałe w wyniku parowania paliw przy ich przeładunku oraz te powstające w procesach spalania: 1) w silnikach spalinowych, 2) w źródłach o łącznej wydajności cieplnej: - do 0,5 MW (megawata) opalanych węglem kamiennym lub olejem - do l MW opalanych koksem, drewnem lub gazem. W razie naruszenia ustaleń decyzji, nawet jeżeli nieumyślnie spowodowano zanieczyszczenie powietrza w sposób mogący narazić na niebezpieczeństwo życie lub zdrowie ludzkie, może interweniować wojewódzki inspektor ochrony środowiska - nakazując wstrzymanie działalności, nakładając karę grzywny, ograniczenia lub pozbawienia wolności do lat 3. Przedsiębiorcy i jednostki organizacyjne, bez względu na to, czy ustawa nakłada na nich obowiązek uzyskania wspomnianej decyzji, bez wezwania muszą uiszczać opłaty za wprowadzanie do powietrza zanieczyszczeń. Wpłaty te należy kierować na rachunek właściwego, ze względu na miejsce ''korzystania ze środowiska'', urzędu - przed końcem miesiąca następującego po upływie każdego kwartału. Opłaty nie trzeba wnosić w przypadku wprowadzania do powietrza zanieczyszczeń w wyniku energetycznego spalania słomy. Urząd może również odstąpić od pobierania należności, gdy suma nie przekracza 1000 zł. Wysokość opłat należy ustalić w oparciu o przepisy i tabele zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z 30 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza oraz za usuwanie drzew lub krzewów. (Opublikowane w ''Rzeczpospolitej'' nr 5 (4865) z 7 stycznia 1998 r. - patrz tab. 1, 2). Po upływie pięciu lat - licząc od końca roku, w którym upłynął termin wniesienia opłaty - następuje przedawnienie i nie można ściągnąć tej należności w postępowaniu egzekucyjnym. Podstawa prawna: ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. nr 49, poz. 196 z późniejszymi zmianami).

TABELA 1. JEDNOSTKOWE STWAKI OPŁAT ZA WPROWADZENIE DO POWIETRZA SUBSTANCJI ZANIECZYSZCZAJĄCYCH* Z PROCESÓW SPALANIA PALIW W ŹRÓDŁACH O ŁĄCZNEJ WYDAJNOŚCI CIEPLNEJ DO 0,5 MW, OPALANYCH WĘGLEM KAMIENNYM LUB OLEJEM, ORAZ DO 1 MW, OPALANYCH KOKSEM, DREWNEM LUB GAZEM: * Łączna stawka opłat za wprowadzenie do powietrza następujących substancji zanieczyszczających: benzo/a/pirenu, dwutlenku siarki, dwutlenku węgla, pyłów ze spalania paliw, sadzy, tlenków azotu i tlenku węgla, wymienionych w tabeli 2 (do rozporządzenia Rady Ministrów z 30.12.97 r.), obliczona jest według stawek jednostkowych określonych w niej; ** Mg - Megagram (1 000 000 g), czyli tona.

TABELA 2. RODZAJE SUBSTANCJI ZANIECZYSZCZAJĄCYCH WPROWADZANYCH DO POWIETRZA, OBJĘTYCH PODATKIEM